در این مجموعه اقدام به پرورش و نگهداری نژاد گوشتی رومن و نژاد دومنظوره شیری، گوشتی لاکن شده است. در طی یک دوره سی ساله برنامه های ویژه ای جهت انتخاب و اصلاح این نژادها به وسیله متخصصان فرانسوی انجام شده است که علاوه بر اقتصادی نمودن پرورش آنها منجر به ویژگیهای ذیل در این نژاد ها شده است:
خصوصیات نژاد رومن:
نژاد رومن از تلاقی و دورگ گیری نژادهای رومانوف و بریچون دوچر در موسسه ملی تحقیقات دامی و کشاورزی فرانسه حاصل شده است .
توانایی عادت پذیری این نژاد با شرایط آب و هوایی ایران بسیار بالا بوده که می تواند تاثیر مثبتی بر نرخ بقا بره شیرخوار و دام مولد داشته باشد.
خصوصیا مادری این نژاد از جمله توانایی های شیردهی خوب به بره و رفتارهای مادری بسیار توسعه یافته (بره آوری آسان و قبول کردن آن به فرزندی) پرورش آن را آسان می سازد.
این نژاد ظرفیت طبیعی خوبی جهت بره آوری در خارج از فصل دارد که این امکان را فراهم می سازد تا تولیدمثل در طول سال بدون استفاده از مداخلات هورمونی صورت پذیرد. هر میش رومن با حدود 3 زایمان در طول 2 سال و همچنین بالا بودن میزان چندقلوزایی در آن(میانگینی حدود 2.3 بره در هر زایش) نقش تعیین کننده ای در افزایش جمعیت گله دارد.
با انتخابهای ژنتیکی انجام شده در این نژاد، ژن عضله مضاعف بروز نموده که منجر به افزایش وزن روزانه بالاتری نسبت به نژادهای بومی شده است. در نتیجه بدلیل کشتار دامپرواری در حدود 5 ماهگی، گوشت این نژاد بسیار لذیذ بوده و طعم و مزه ای که برای بعضی افراد زننده است در گوشت این نژاد وجود ندارد.همچنین نسبت گوشت به جثه 47 درصد می باشد که نسبت به نژادهای ایرانی 7 درصد بیشتر است.
ضریب تبدیل غذایی در این نژاد به طور چشمگیری بهبود یافته است که با توجه به اختصاص حدود 70 درصد از هزینه های پرورش دام به تهیه خوراک ، باعث کاهش هزینه های دامپروری و ایجاد صرفه اقتصادی در تولید گوشت می گردد. در نژادهای بومی، بدلیل وجود دنبه بخش عمده ای از مواد غذایی مصرف روزانه توسط دام به صورت چربی در دنبه ذخیره می گردد. در این نژاد باتوجه به عدم وجود دنبه، بخش اعظم مواد غذایی مصرفی توسط دام صرف ساخت عضله می شود . همچنین درصد چربی لاشه در مقایسه با نژادهای دنبه دار، بسیار مناسبتر می باشد.